مقصد

دردستانم قنوتی نیست این دستان طلب تورا دارند 

درس همسایه غاز است

خوشا به حالت ای انسانی         

                                        که شاد خرم عروض می خوانی

در درس مانیست جز جبر و فیزیک

                                 دلم گرفته از هیپربولیک        

ای کاش من هم انسانی بودم

                               باشادمانی عروض می خواندم

می رفتم از نقد تامرز منطق

                            با فلسفه عشق انگاه منطق

از بس گرفتم از ایکس مشتق

                           جان از وجودم گردید مشتق

باشعر حافظ می خوانی عرفان

                          ما بسط سینوس یا حجم لیوان

ماطول قوس وانتگرال وجذر

                          تو دشت دل را می پاشی بذر

ما خشک وبی روح با برق وسرعت

                         تو با دل وجان ای خوش به حالت..

             تقدیم به همه ای درس خونا.......